Poniżej zamieściliśmy kilka porad dotyczących tematów, o które najczęściej pytają nas nasi pacjenci:

Wyjazd za granicę

Wymogi dotyczące przemieszczania zwierząt (psy, koty, fretki),
do i w obszarze krajów należących do Unii Europejskiej

Wielka Brytania, Irlandia, Szwecja, Malta:

Podstawowym dokumentem uprawniającym do przemieszczania zwierząt w obrębie UE jest paszport dla zwierząt. Zwierze podróżujące do UK, Irlandii oraz na Maltę musi spełniać następujące warunki:

1. Identyfikacja za pomocą mikroczipu. Mikroczip musi być wszczepiony przed szczepieniem p/wściekliźnie. Mikroczipy wszczepiane są podskórnie po lewej stronie zwierzęcia w 1/2 wysokości i 1/2 długości szyi.

2. Po 21 dniach od szczepienia należy pobrać krew od zwierzęcia i przesłać do laboratorium zatwierdzonego przez UE.

3. Zwierzę może wjechać na terytorium UK, Irlandii, Malty dopiero po upływie 6 miesięcy od daty pobrania próbki krwi i uzyskania pozytywnego wyniku w/w badania. Jeśli wynik testu jest niepomyślny, należy zwierzę ponownie zaszczepić, jednak nie wcześniej niż po upływie 21 dni od poprzedniego szczepienia. Ponownie po upływie co najmniej 21 dni od daty szczepienia pobiera się próbkę krwi w celu określenia miana przeciwciał w surowicy.

4. Po uzyskaniu pozytywnego wyniku zgodnie z normą powyższego badania, lek. wet. wprowadza informacje o w/w czynnościach do paszportu. Jeśli badanie określające miano przeciwciał wściekliznowych w surowicy jest zadowalające, wykonuje się je jeden raz w życiu pod warunkiem, iż następne szczepienie przeciwko wściekliźnie nastąpi przed upływem daty ważności szczepienia poprzedniego.

5. Na 24h, jednak nie później niż 48h przed wjazdem na teren UK, Irlandii Północnej i Malty zwierzę musi zostać poddane odrobaczeniu p/Echinococcus multilocularis preparatem zawierającym praziquantel i poddane profilaktyce p/ kleszczowej preparatem uznanym i przeznaczonym do zwalczania kleszczy (niedopuszczalna jest obroża p/ kleszczowa).

6. Zwierzę może wjechać na teren UK, Irlandii, Malty jedynie trasą zatwierdzoną przez DEFRA i korzystając z usług zatwierdzonego przewoźnika.

Przewożenie na teren UK, Irlandii i Malty psów, kotów i fretek poniżej 3 miesiąca życia, nieszczepionych przeciwko wściekliźnie jest niedozwolone. Do w/w państw zabroniony jest wwóz psów ras uznanych za niebezpieczne: cane corso, pitbull, tosa inu, dog argentyński oraz krzyżówek ras w typie psów w/w (dotyczy to także psów rasy amstaff). Zabronione jest także wwożenie psów powstałych w wyniku krzyżówek z wilkiem oraz kotów powstałych w wyniku krzyżówek z dziko żyjącymi gatunkami kota (kot bengalski).

Zjednoczone Królestwo Szwecji:

1. Paszport
2. Mikroczip (dopuszczalny jest tatuaż)

Różniącym wymogiem przy wjeździe do Szwecji jest czas pobierania próbki krwi celem oznaczenia miana przeciwciał wściekliznowych w surowicy. Krew pobiera się po upływie co najmniej 120 dni od daty ostatniego szczepienia przeciwko wściekliźnie. Zwierzęta wjeżdżające do Szwecji muszą zostać odrobaczone preparatem zawierającym praziquantel lub epsiprantel (Echinococcus sp.) przez lek. wet. w ciągu 10 dni przed planowanym przemieszczeniem. Niedopuszczalny jest wwóz na terytorium Szwecji psów, kotów i fretek poniżej 3 miesiąca życia.

Pozostałe kraje Unii Europejskiej:

1. Identyfikacja za pomocą czytelnego tatuażu lub mikroczipu
2. Zaszczepienie przeciwko wściekliźnie. Szczepienie uzyskuje ważność po upływie 21 dni od jego dokonania w przypadku pierwszego szczepienia wykonanego u zwierzęcia w wieku powyżej 3 miesiąca życia. W przypadku kolejnych szczepień przeprowadzanych regularnie w odstępach rocznych (dawki przypominające) szczepienie uzyskuje ważność w dniu podania dawki przypominającej. Jeśli właściciel nie ma zaświadczenia o zaszczepieniu zwierzęcia w roku poprzednim, kolejne szczepienie jest odpowiednio traktowane jako pierwsze i nabywa ważność po upływie 21 dni od daty jego dokonania.
3. Paszport poświadczający ważność szczepienia.

W krajach UE niedozwolone jest przemieszczanie zwierząt (psów, kotów i fretek) w wieku poniżej 3 miesięcy, niezaszczepionych przeciwko wściekliźnie.

Źródło: Magazyn Weterynaryjny, vol. 16. nr 122'2007'

---

Przygotowanie zwierzęcia do zabiegu operacyjnego

Jak przygotować zwierzę do zabiegu w narkozie?

Obecna fachowa wiedza i nowoczesne metody leczenia, w połączeniu z coraz bardziej dostępnym specjalistycznym sprzętem, pozwala na zmniejszenie do minimum ryzyka związanego ze znieczuleniem ogólnym i zabiegiem operacyjnym. Należy jednak pamiętać, że w każdym przypadku istnieje pewne ryzyko (podobnie jak w medycynie ludzkiej) związane z przeprowadzeniem nawet rutynowego zabiegu. Dlatego też ważne jest odpowiednie przygotowanie zwierzęcia do zabiegu przebiegającego w znieczuleniu ogólnym, w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia komplikacji. Pełny żołądek stanowi dodatkowe obciążenie układu krążenia, może opóźniać efekty działania znieczulenia, a ponadto nasila wymioty, będące skutkiem ubocznym przy stosowaniu środków sedacyjnych. Może wtedy dojść do zaaspirowania zwróconej treści pokarmowej do płuc, co jest przyczyną ciężkich komplikacji. Dlatego też zaleca się przez ostatnie 24 godziny przed zabiegiem nie podawać zwierzęciu żadnego pokarmu, ale zapewnić dostęp do wody. W przypadku zwierząt poruszających się swobodnie (np. koty) należy przetrzymać je w zamknięciu. W dniu poprzedzającym zabieg i w dniu samego zabiegu należy unikać intensywnego wysiłku fizycznego.

Wybudzanie ze znieczulenia

Po przeprowadzonym zabiegu jeszcze przez kilka do kilkunastu godzin funkcjonowanie organizmu zwierzęcia jest upośledzone. W okresie wybudzania się zwierzęta wykazują nadmierną wrażliwość na bodźce zewnętrzne np. hałas, dotyk, zbyt jaskrawe światło a temperatura ciała ulega obniżeniu. Z tych powodów bardzo ważne jest zapewnienie zwierzęciu spokoju, umieszczenie go w ciepłym, zacienionym miejscu i okrycie kocem. Podczas wybudzania najpierw powraca świadomość, a dopiero później zwierzę zaczyna kontrolować swoje ruchy. Dlatego też należy przygotować legowisko na podłodze, żeby nie doszło do urazów. Wywołany zabiegiem stres powoduje, że przy wybudzaniu zwierzę może skomleć i popiskiwać. Nie jest to jednak spowodowane bólem, gdyż po zabiegach zwierzęta otrzymują leki przeciwbólowe. W okresie wybudzania zwierzęciu należy zapewnić opiekę.

Żywienie i ruch po zabiegu

Po zabiegu należy stopniowo wprowadzać płyny, a po kilkunastu godzinach pokarmy półpłynne i wreszcie stałe. Trwające jeszcze w tym czasie działanie środków znieczulających może powodować wymioty. Po zabiegach na jamie brzusznej wskazane jest podawanie małych porcji łatwostrawnego pokarmu. Przy poważniejszych zabiegach okres rekonwalescencji może trwać 2 tygodnie, a nawet dłużej. W tym czasie zwierzę powinno być pod szczególnym nadzorem. Bardzo ważne jest unikanie jakichkolwiek gwałtownych ruchów lub wysiłku, mogącego doprowadzić do urazów rany pooperacyjnej. Ranę pooperacyjną należy zabezpieczyć przed rozlizaniem, pogryzieniem, otarciem zakładając zwierzęciu fartuch pooperacyjny oraz kołnierz.

Źródło: Jak przygotować zwierzęta do zabiegu - porady praktyczne. Materiały reklamowe: Biowet Puławy

---

Pchły i kleszcze - dlaczego stanowią zagrożenie dla zdrowia?

Zewnętrzne pasożyty wywołują nie tylko proste objawy (np. swędzenie), ale mogą także powodować poważne schorzenia skóry, alergie oraz przenosić groźne choroby.

Ukąszenie przez pchły może doprowadzić do wystąpienia u psa alergicznego pchlego zapalenia skóry (APZS). Wywołuje to znaczny świąd i powoduje, że zwierzę zaczyna się drapać, uszkadzając jednocześnie skórę i doprowadzając do jej wtórnych zakażeń.

Pchły mogą przenosić tasiemca (Dipylidium caninum), którym zwierzęta zarażają się przez przypadkowe połknięcie pchły w czasie wylizywania sierści. Tasiemiec ten jest jednym z najczęściej występujących i najbardziej niebezpiecznych wewnętrznych pasożytów zwierząt domowych (może on pasożytować również u ludzi).

Szczenięta i starsze psy zaatakowane przez pchły mogą mieć anemię, a bardzo liczna inwazja może doprowadzić nawet do ich śmierci.

Kleszcze są poważnym zagrożeniem dla zdrowia, ich ukąszenie może być śmiertelnie niebezpieczne dla psa i kota. Bytują głównie w lasach liściastych i mieszanych, w wysokiej trawie, w parkach miejskich, domowych ogrodach. Sezon ich występowania trwa od marca do października a jego maksymalne nasilenie przypada wiosną i jesienią.

Kleszcze są wektorami chorób wywoływanych przez bakterie, wirusy, riketsje , pierwotniaki. Mogą przenosić babeszjozę, boreliozę, erlichiozę, hemobartonelozę i filariozę, które zagrażają życiu psów. Stanowią także zagrożenie dla człowieka, przenosząc kleszczowe zapalenie mózgu i boreliozę.

Dostępne na rynku preparaty przeciw pchłom i kleszczom różnią się postacią, skutecznością, długością działania i poziomem bezpieczeństwa. Rozpoczęcie stosowania takich preparatów powinno następować wczesną wiosną i być powtarzane w regularnych odstępach czasu, w zależności od użytego środka i jego długości działania, aż do późnej jesieni.

Źródło: opracowanie własne na podstawie materiałów reklamowych: Novartis, Schering-Plough, Merial Vet Trade

---

Odrobaczanie - dlaczego powinniśmy regularnie odrobaczać psy i koty,
oraz co to są pasożyty odzwierzęce

Większość kotów i psów w pewnym okresie życia staje się nosicielami pasożytów, które mogą być niebezpieczne nie tylko dla ich zdrowia, ale też dla zdrowia ludzi mających z nimi kontakt. Są to tzw. pasożyty odzwierzęce, mogące przenosić się ze zwierząt na ludzi i wywoływać różne choroby.

Ludzie najczęściej zarażają się przez połknięcie jaj robaków podczas bliskiego kontaktu z czworonogiem. Najbardziej narażone są dzieci, bawiące się w zanieczyszczonych piaskownicach. Aby zapewnić zdrowie swoim ulubieńcom i swojej rodzinie oraz zminimalizować ryzyko jakie niesie ze sobą zarażenie, należy pamiętać o regularnym odrobaczaniu psów i kotów.

Ponieważ prawie każde szczenię lub kocię rodzi się z glistami albo może zostać zarażone podczas karmienia, pierwsze odrobaczenie należy przeprowadzić ok. drugiego tygodnia życia i powtórzyć po dwóch tygodniach. Kolejne kuracje zaleca się przeprowadzać co miesiąc, aż do osiągnięcia przez zwierzę wieku 6 miesięcy.

Dorosłe psy odrobaczamy co 6 miesięcy, a koty co 3-4 miesiące (koty niewychodzące z domu można odrobaczać rzadziej, tzn. co 6 miesięcy).

Źródło: Produkty lecznicze stosowane w weterynarii. Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne. Warszawa 2006

---